Film opowiada o chińskiej rodzinie, która po odkryciu, że z powodu nowotworu ich babci nie zostało już zbyt wiele czasu, postanawia nie mówić jej o tym i zorganizować zaimprowizowane wesele na pożegnanie. Billi (Awkwafina), czując się nie odnajdując się w swoim kraju, zmaga się z decyzją rodziny, by ukryć prawdę przed babcią.

„Kłamstewko” to drugi film Lulu Wanga, który przywołuje mieszankę tak bogatą w wątki komediowe, trudne emocjonalne kwestie i rodzinne dziwactwa, że mogła ona pochodzić tylko z prawdziwego życia. Wersja filmowa, która określa się jako historia oparta na prawdziwym kłamstwie ma luźną, anegdotyczną strukturę i ton, który równoważy szczerość i takt. Wiele z uroku i mocy tej historii pochodzi z nieukrywanego wyczucia, że to zdarzenie naprawdę miało miejsce. To historia o wydarzeniach prowadzących do ślubu, który jest również swego rodzaju fałszywym pogrzebem.

Fikcyjnym odpowiednikiem prawdziwej osoby jest Billi, dziewczyna z Nowego Jorku, która jako małe dziecko wyemigrowała z Chin z rodzicami. Pod pewnymi względami Billi jest bliższa swojej babci (Zhao Shuzhen), która mieszka w chińskim mieście Changchun i nie mówi po angielsku, niż do własnego ojca (Tzi Ma) czy matki (Diana Lin).

Nai Nai ("babcia" z mandaryńskiego) jest zawsze chętna na ciepłe, beztroskie rozmowy telefoniczne. To zabawna, szczera i żywa postać w porównaniu z rodzicami Billi, którzy często wydają się zmęczeni życiem, niespokojni i niecierpliwi. Ciężko pracowali i poświęcili tak wiele, aby zapewnić córce wstęp do amerykańskiej klasy średniej, o czym nie wahają się jej przypominać. Poza kwestią babci film odnosi się również do innych problemów na tle rodzinnym. Czasami konkurujące ze sobą obowiązki córki, indywidualne ambicje i tożsamość kulturowa, z którymi musi się mierzyć Billi, wydają się przytłaczające.